De salariskloof bestaat niet alleen in het bedrijfsleven, maar ook in de (top)sport. Ook daar verdienen vrouwen vaak minder dan mannen. En waarom? Vanuit het verleden werd werk door vrouwen financieel minder gewaardeerd dan werk door mannen. Misschien wel omdat het vooral mannen waren die de vrouwen moesten betalen.

Het is raar zo’n salariskloof. Met de blik van nu kunnen we rustig zeggen dat er geen enkele reden is waarom vrouwelijke tophockeyers minder salaris zouden moeten krijgen dan mannelijke tophockeyers. Sterker nog, als je puur naar de prestaties van de afgelopen 20 jaar van de nationale teams kijkt, dan zouden de vrouwen meer moeten verdienen dan de mannen. Sinds 2002 behaalden de mannen in 6 wereldkampioenschappen 3 keer brons en 2 keer zilver. Dat is niet slecht, maar de vrouwen behaalden in die 6 keer 2 keer zilver en 4 keer goud. Dat is toch andere koek! En toch minder salaris.

Op hockey.nl loopt een serie over de salariskloof. In de bijdrage van 21 juli aan deze serie gaat het over de veranderende eis van sponsor ABN AMRO. In 2023 kondigde deze bank aan dat de clubs die zij sponsoren hun tophockeybudget binnen twee jaar gelijk moesten verdelen over mannen- en vrouwenteams. Anders kwam er geen vervolg in de sponsoring. Nu laat de bank die eis los. De bank heeft namelijk gemerkt dat ondanks de eis, de salarissen van de vrouwenteams toch niet gelijk kwamen te liggen met de heren. Eén van de redenen is dat andere sponsoren soms wel een herenteam willen sponseren, maar geen damesteam. Er is dus minder geld beschikbaar voor de vrouwen. Die ervaring deelt Marc Lammers, oud-coach van NL dames en heren Den Bosch. Hij zegt: "De marktwaarde van mannen ligt in het hockey nog altijd hoger dan die van vrouwen. Dat gat kun je niet zomaar in één keer dichten. Zoiets kost tijd.”